කලකට පෙර අපි සමීක්ෂණයක් කලෙමු. ඒ බොන්න හිඳගත් වේලේ සිටම කරත්ත ෂොට් දමාගෙන අවසන කබරයන් දහ පහලොස් දෙනෙකුද දමා සියළුආතල්වනසන වීර බේබද්දන් පිලිබඳවය. සමීක්ෂණ ප්‍රතිඵල අනුව මෙලෙස බොන්නන් එක්කෝ ඊයේ පෙරේදා රහමෙර කට ගෑවුන්ය.නැතිනම් ප්‍රමාද වී වැඩ ඇල්ලූ උන්ය. එසේත් නැතිනම් ලව් කරන කාලයේ කෙල්ල වෙනුවෙන් පූජාකල ඇරියස් අල්ලන උන්ය. එකී මෙකී සියළු හේතූන් ලඝු කොට ගත්කල පොදු සාධකය වූයේ මොවුන් කිසියම් හේතුවක් නිසා අතපසු වූ බීමක් පිරිමැසීමට මෙලෙස හැසිරෙන බවයි.
මේ සිද්ධිය සමාජයට ගත් කල සමාජයේද බහුතරයක් සිදුවන්නේ මෙයමයැයි හැඟේ. නිසි වයසට කෙල්ලක් සෙට් කරගැනීමට නොහැකි වූ උන් දකින දකින පස්ස මිරිකති. වේලි වේලී හිඳ බලය අතට ආපසු කෙසේ හෝ නිලියකට කෙලීම සිය එකම අරමූණ කොට ගනිති. දහදුක් විඳ, දේශපාලන බලවතකුට වාල්කම් කොට කුමක් හෝ තනතුරක් ලබාගත්දා සිට මඩිය තරකරගැනීම එකම අරමුණ කොට ගනිති. කුඩාකල සැතපුම් ගණන් පයින් ගිය හිලව්වට අඩිපාරවල පැජරෝ දක්කාගෙන යෑමට වලිකති.
මේ පිලිබඳව හොඳ සාක්ෂියක් විමලසිරි ගම්ලත් හෙවත් විමල් වීරවංශ අද පෙන්වූයේය. ඒ මීට පෙර ඔහු විසින් සීගිරි දඹුලු යෑමට බැරිවීමේ හිලව්වට ලොවවටා සවාරි ගැසීම වැනි ක්‍රියාවලට එහා යන්නකි. ඔහු සහ ඔහුගේ දේශප්‍රේමී බත්බැලයන් ( තේරුම විමල්ගෙන්ම අසා ගන්න) අද එක්සත් ජාතීන්ගේ කාර්යාලයට කඩා පැන්නෝය. බෑන් කී මුන්ට අම්මා මුත්තා නැතුව සිංහලෙන් ( දේශප්‍රේමයේ මහිම - සිංහල විතරයි) බැන්නෝය. අවසන මාරාන්තික උපවාසයක් ( රෑට කන බොන) ඇරඹූහ.
මේ ගැන බොහෝ විග්‍රහ විමර්ශන තිබිය හැක. නමුත් මට අනුව නම් විමල් මේ පිරිමසන්නේ තමන්ට විශ්ව විද්‍යාලයක අඛන්ඩ උපවාසයක් කිරීමට නොලැබීමේ ඇරියස් කවර් කිරීමයි. ඒ නිසා මෙම සිද්ධියට සම්පූර්ණයෙන් වගකිව යුත්තේ විමල් තරුණයකුව සිටි අවධියේ එම වරම ඔහුට අහිමිකල උන්ටය. එසේ නොමැතිව මෙය ඔහුගේ ගොන්කම හෝ කපටිකම නොවේ.
එහෙයින් යටහත් පුරවැසියන් වන අප සියල්ලෝ අපේ දරුවන්ට යහපත් හෙටක් පතන්නේ නම් ( අපට එවැන්නක් පෙනෙන මානයකවත් නැති නිසා) කල යුතු වැදගත්ම කාර්යය වන්නේ අනාගත දේශපාලන අංකුර හඳුනාගෙන ඔවුනට මිහිපිට ඇති සියළු ආතල් විඳීමට ඉඩ හැරීමය. එවිට ඇරියස් කවර් කිරීම වෙනුවට දේශපාලනය කිරීමට ඔවුන්වත් පෙළඹෙනු ඇත.
ෂහ්... මරු අදහසක්. අනික බුදු දහමටත් එකඟයිනෙ. සිදුහත් කුමාරයත් ඔය සේරම ආතල් අරං හිටියෙ නැත්තං මර දූවරු ආපු ගමන් රෝන් යන්ඩ තිබ්බා.
ReplyDeleteහොඳ පෝස්ට් එකක්.